Είμαι η Ρώμη!!! Το όνομα αυτό μου έδωσαν οι άνθρωποι που με βρήκαν παρατημένη σε μια κούτα την Πρωτομαγιά μαζί με τα άλλα 4 αδελφάκια μου και με μάζεψαν από το δρόμο στο Μεσολόγγι. Με έφεραν Αθήνα για να με υιοθετήσει μια ηλικιωμένη κυρία, αλλά δυστυχώς με έδωσε πίσω γιατί -λέει- έκλαιγα το βράδυ!!!! Και πώς να μην κλαίω, αφού είμαι μωράκι ακόμη και ζητούσα τους ανθρώπους που ήδη γνώριζα..... Τώρα αναζητώ ένα σπίτι κι εγώ σαν αυτό που βρήκαν τα δύο αδελφάκια μου, που τα αγκάλιασαν και τα λάτρεψαν από την πρώτη στιγμή!!!! Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΩ ΜΙΚΡΟΣΩΜΗ όταν μεγαλώσω, όπως θα ήθελαν οι περισσότεροι, αλλά ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ότι όποιος με αγαπήσει ΘΑ ΤΟΥ ΤΟ ΑΝΤΑΠΟΔΩΣΩ ΣΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ ΜΕ ΤΗΝ ΑΦΟΣΙΩΣΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥ ΔΕΙΞΩ ΤΥΦΛΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΑΝ ΠΙΣΤΕΨΕΙ ΑΛΗΘΙΝΑ ΣΕ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΘΩΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΨΥΧΟΥΛΑΣ ΜΟΥ.......